12-12-2021 08:57

Στην ομίχλη της ιστορίας γράφονται θυσίες που δεν χωρούν στον κανόνα της ανθρώπινης λογικής. Ιστορίες ανθρώπων με καθάρια ψυχή και σθένος που κατάκτησαν με τον αγώνα και τη θυσία τους μια θέση στο Πάνθεον των ηρώων.

Στις 17 Δεκεμβρίου του 1957 το πυκνό μαύρο σκοτάδι «καθυπότασσε» κακούς οιωνούς για τον ρου της πορείας του ήρωα Θεοδοσή Χατζηθεοδοσίου.

Ο κρύος αέρας ατσάλωνε το βήμα του που κίνησε λεβέντικα για να διαβεί τον δρόμο της επιστροφής για το δικό του σπιτικό. Το σπιτικό της αθανασίας. Η ψύχρα των κακούργων βασανιστών του ήρωα, έμελλε να του παγώσει το βλέμμα. Η γριά μάνα, αγροικούσε τις οιμωγές του γιού της από το μαρτύριο. Μαρτύριο, που χωρίς έλεος μετέτρεπε το ανθρώπινο κορμί σε άψυχο κουφάρι, μέχρι που η δόξα, αγκάλιασε το ηρωικό του πνεύμα.

18 Δεκεμβρίου 1957. Ήταν η μέρα που ξεσηκώθηκε η λαοθάλασσα για το ύστατο χαίρε στον σεμνό οσιομάρτυρα της κυπριακής ελευθερίας Θεοδόση Γ. Χατζηθεοδοσίου. Ήταν η μέρα που όταν μαθεύτηκε το γεγονός, πλανήθηκε το ερώτημα:

Άραγε οι ήρωες πονάνε; Και η ψυχή τους; Η ψυχή τους βαστάει να σηκώσει όλο αυτό το βάρος της αντρειοσύνης, ωσάν ανεβαίνει ψηλά, στο πάνθεο των ηρώων;

Ελληνίδες, Έλληνες,

«Το χρυσάφι, δοκιμάζεται στη Λυδία Λίθο. Τα διαμάντια στο αμόνι… Η προσήλωση του ανθρώπου σε υψηλούς σκοπούς κι η υπαρξιακή του δύναμη, δοκιμάζονται στις κακουχίες, στις αντιξοότητες, στα μαρτύρια. Το φιλότιμο κι η ανθρωπιά κρίνονται στις μυλόπετρες της ανάγκης και στους καιρούς τους ταραγμένους…».

Η δύναμη του αγωνιστικού πνεύματος αντέχει και σφυροκοπάται. Για αυτό είναι με αισθήματα πραγματικής περηφάνιας, ανυπόκριτου δέους και χρέους, που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, αποδίδοντας τον οφειλόμενο φόρο τιμής, στον ήρωα αγωνιστή της ΕΟΚΑ Θεοδόση Γ. Χατζηθεοδοσίου, ο οποίος παραμένοντας προσηλωμένος στα ιδανικά της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, επέδειξε μοναδική και παραδειγματική αυταπάρνηση μπροστά στα φρικτά βασανιστήρια των Άγγλων αποικιοκρατών.

Αυτός είναι ο λόγος που οι Έλληνες μαχητές της Κύπρου νίκησαν. Με αυτές και άλλες ανάλογες θυσίες γονάτισαν και ταπείνωσαν μια ολόκληρη αυτοκρατορία.

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ είναι διδασκαλείο αρετής, άδολης φιλοπατρίας και ανθρωπιάς. Η ΕΟΚΑ και οι ήρωες αγωνιστές της, ενέπνευσαν τη συμφιλίωση με το θάνατο για την πατρίδα. Την ανιδιοτελή αφοσίωση για τη λευτεριά, προβάλλοντας το φιλότιμο, την αυτοθυσία και τα ιδανικά μέσα από τις θυσίες των ηρώων μας όπως του Θεοδόση Χατζηθεοδοσίου.

Δίδαξαν το χρέος της μαχητικής συνέπειας έναντι της ιστορίας. Δίδαξαν τους λαούς πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι. Οδηγός και καθοδηγητής εκείvης της λεβεντογενιάς, ήταv o μυστικός χείμαρρος της ψυχής τoυ έθνους μας και η εσωτερική δύναμη της φυλής μας. Αυτή η δύναμη που δημιούργησε το γαλαξία τωv Ελληνικών θαυμάτων μέσα στo στερέωμα της Ιστορίας. Αυτή η ίδια δύναμη που οδήγησε τα άλκιμα νιάτα της Κύπρου μας, vα γράψουν νέες σελίδες ένδοξης Ιστορίας.

Αυτό ήταν, κύριες και κύριοι, το μήνυμα και το δίδαγμα, που μας κατέλειπαν οι ήρωες πρόγονοί μας, αγωνιστές της ελευθερίας, όπως ο ήρωας που σήμερα τιμούμε.

Υπέγραψαν συμβόλαιο ελευθερίας με το αίμα τους, το οποίο αναζητεί ελληνικές ψυχές για να το αναμεταδίδουν και να το συντηρούν μέσα στην πολυτάραχη ζωή και την πορεία του έθνους μας.

Ο Θεοδόσης, από το χωριό Στύλλοι της επαρχίας Αμμοχώστου, γαλουχημένος με το ιδεώδες της αγάπης προς την πατρίδα, διαθέτοντας ανεξάντλητα ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα, εντάχθηκε μαζί με την οικογένειά του στις τάξεις της ΕΟΚΑ από την έναρξη της δράσης της.

Καθόλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του ήταν υπόδειγμα ενάρετου ανθρώπου, αγνού Έλληνα πατριώτη, ακούραστου και ανιδιοτελούς αγωνιστή. Αγαπούσε τη γη της πατρίδας του. Αυτή τη γη που όργωνε και καλλιεργούσε με τα δυο του χέρια σαν γεωργός, ονειρευόμενος την λύτρωση της από τους Άγγλους κατακτητές.

Η ενεργός συμμετοχή και προσφορά του ιδίου και της οικογένειας του στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή του αγώνα για αποτίναξη του αγγλικού ζυγού, αποδείχθηκαν ανεκτίμητες για την Οργάνωση.

Ο Θεοδόσης, πολύτιμο και πρωταγωνιστικό στέλεχος της ΕΟΚΑ, είχε οριστεί υπεύθυνος της περιοχής με πρωταρχικό μέλημα τις επικίνδυνες αποστολές, της απόκρυψης, της μεταφοράς και της μετακίνησης καταζητούμενων.

Το σπίτι της οικογένειας, με τις ακούραστες υπηρεσίες της μητέρας του Ελεγκούς, αποτέλεσε περιφερειακό κέντρο του αγώνα, στο οποίο φιλοξενούνταν τομεάρχες και καταζητούμενοι αγωνιστές απ’ όπου συντόνιζαν και ανέπτυσσαν τη δράση τους.

Το βράδυ της 17^ης του Δεκέμβρη του ‘57, Άγγλοι στρατιώτες περικύκλωσαν το σπίτι του ήρωα, που νωρίς είχε φύγει από το καφενείο του χωριού για να πάει στο σπίτι του. Οι Άγγλοι συνέλαβαν τον Θεοδόση και μέσα στο ίδιο του το σπίτι τον υπέβαλαν σε φρικτά, μέχρι θανάτου, βασανιστήρια.

Ο Θεοδόσης, παρά τα βασανιστήρια, φέροντας βαριά την παρακαταθήκη του παραδείγματος του πατέρα του στα Οκτωβριανά του 1931, πιστός και αφοσιωμένος στον όρκο που είχε δώσει, αρνήθηκε πεισματικά να προδώσει τους συναγωνιστές του.

Στις 3 η ώρα το πρωί της 18^ης Δεκεμβρίου του ‘57 ο λεβεντονιός του χωριού, ο προστάτης της ορφανεμένης από πατέρα οικογένειας του, ο ενθουσιώδης και αφοσιωμένος αγωνιστής, βρέθηκε νεκρός λίγα μέτρα έξω από το σπίτι του.

Ο ήρωας Θεοδόσης Χαζηθεοδοσίου, με την ακαταπόνητη δράση και την ανιδιοτελή προσφορά του, η οποία σφραγίστηκε με το αίμα του, αναδείχθηκε σε φωτεινό παράδειγμα της αγέρωχης και υπερήφανης ψυχής του λαού μας.

Κυρίες και κύριοι,

Η αυτοθυσία των αγωνιστών μας, οι διγενικές αναμετρήσεις στα μαρμαρένια αλώνια της ιστορίας, η εκούσια σπονδή στους αιματόβρεκτους βωμούς της αγωνιζόμενης πατρίδας, αποτελεί δίδαγμα, φάρο και οδηγό που θα διαιωνίζεται με τη ρομφαία της αθανασίας στη μνήμη μας. Αποτελεί αντίλαλο του ελάχιστου χρέους και ηθικής μας υποχρέωσης να διασφαλίσουμε το μέλλον της πατρίδας και των παιδιών μας.

Κρίσιμοι οι καιροί. Βρισκόμαστε μπροστά σε εξελίξεις που δυστυχώς δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε ούτε και να υποβαθμίσουμε.

Η Τουρκία εμμένει στην κλιμάκωση της προκλητικής και επιθετικής της συμπεριφοράς. Παραβιάζει συνεχώς το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας, με τις έκνομες ενέργειές της να στρέφονται εναντίον της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οδηγεί σε αύξηση της έντασης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, προκαλώντας την αντίδραση της διεθνούς κοινότητας, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα Βαρώσια - η πόλη της Αμμοχώστου, που άλλοτε ήταν η προσωποποίηση της ζωής και του φωτός, και που για 47 χρόνια τώρα, απόπνεε την ερήμωση και το σκοτάδι γίνεται για ακόμη μια φορά έρμαιο των άνομων ενεργειών της Τουρκίας.

Κι ενώ η κατοχική Τουρκία δυναμιτίζει την ένταση με την προκλητική της στάση και επιβαρύνει το κλίμα για συνέχιση των συνομιλιών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δηλώνει την αποφασιστικότητά του να προσέλθει σε ένα νέο κύκλο διαπραγματεύσεων, με μοναδικό στόχο την επίτευξη λύσης στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Η τουρκική αδιαλλαξία και προκλητικότητα δεν πρόκειται να μας πτοήσουν από το να παραμένουμε προσηλωμένοι στην επίτευξη λύσης στη βάση των αρχών που έχουμε θέσει. Λύσης που θα αποκαθιστά, στο μέγιστο δυνατό βαθμό, τη συνταγματική και εδαφική διάρρηξη που παράνομα και με τη βία των όπλων προκάλεσε στο νησί η Τουρκία. Λύσης που θα επανενώνει τους θεσμούς και τον λαό μας, με μόνες εγγυήσεις, αυτές της συνδημιουργίας, της ανάπτυξης και της προόδου για Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.

Οι μεγάλες προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας απαιτούν ενότητα για να αποφύγουμε την ναρκοθέτηση του μέλλοντος της πατρίδας μας. Επιτάσσουν να αφήσουμε πίσω μας τα διχαστικά σύνδρομα και τις τραυματικές εμπειρίες του χτες και απαλλαγμένοι από αισθήματα μικροψυχίας και φανατισμού, να συμβάλουμε στην προσπάθεια για την ελευθερία και την επανένωση της πατρίδας μας.

Αυτή είναι η ιστορική μας ευθύνη, έναντι στις απελθούσες και κυρίως στις επερχόμενες γενεές των Ελλήνων της Κύπρου. Συμφιλιωμένοι με το παρελθόν μας και μονιασμένοι για το μέλλον μας, να έχουμε αείποτε φάρο αγωνιστικότητας και έμπνευσης, τους αγώνες και τις θυσίες των ηρώων μας.

Ελληνίδες και Έλληνες,

Σχεδόν 64 χρόνια έχουν περάσει από τη θυσία του ήρωα Θεοδόση Χατζηθεοδοσίου. Του ήρωα της λεβεντομάνας ΕΟΚΑ που στο κάλεσμα της σκλαβωμένης Κύπρου απάντησε «παρών» και έδωσε τη ζωή του θυσία στο βωμό της λευτεριάς.

Η θυσία του είναι συμβόλαιο τιμής για την απελευθέρωση της πατρίδας μας. Ακουμπώντας στη μνήμη του, στο ένδοξο και φωτεινό παράδειγμα του, δίνουμε μπρος τους συγγενείς και φίλους του, την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.

…Άραγε οι ήρωες πονάνε;

«Λέγουν, ότι μες στην ψυχή μάχεται το φως με το σκοτάδι. Όμως σε κάποιους ποτέ δε γίνηκε τέτοιο πάλεμα. Λέγουν ακόμα, πως στο λογισμό του ανθρώπου χορεύουν μυριάδες σκέψεις. Ανακατώνονται μεταξύ τους, ξεμπλέκονται και ξανοίγονται για καθεμιά,, στράτες πολλές».

Μας δίδαξες Θεοδόση πως οι πραγματικοί ήρωες δεν πονάνε. Θυσίες, όπως η δική σου αποτελούν σύμβολα και λάβαρα για τις σύγχρονες μάχες που έχει να δώσει ο λαός μας.

Αιωνία ας είναι η μνήμη σου και η δόξα που σε συνοδεύει ήρωα των Στύλλων.

Στην ομίχλη της ιστορίας γράφονται θυσίες που δεν χωρούν στον κανόνα της ανθρώπινης λογικής. Ιστορίες ανθρώπων με καθάρια ψυχή και σθένος που κατάκτησαν με τον αγώνα και τη θυσία τους μια θέση στο Πάνθεον των ηρώων.

Στις 17 Δεκεμβρίου του 1957 το πυκνό μαύρο σκοτάδι «καθυπότασσε» κακούς οιωνούς για τον ρου της πορείας του ήρωα Θεοδοσή Χατζηθεοδοσίου.

Ο κρύος αέρας ατσάλωνε το βήμα του που κίνησε λεβέντικα για να διαβεί τον δρόμο της επιστροφής για το δικό του σπιτικό. Το σπιτικό της αθανασίας. Η ψύχρα των κακούργων βασανιστών του ήρωα, έμελλε να του παγώσει το βλέμμα. Η γριά μάνα, αγροικούσε τις οιμωγές του γιού της από το μαρτύριο. Μαρτύριο, που χωρίς έλεος μετέτρεπε το ανθρώπινο κορμί σε άψυχο κουφάρι, μέχρι που η δόξα, αγκάλιασε το ηρωικό του πνεύμα.

18 Δεκεμβρίου 1957. Ήταν η μέρα που ξεσηκώθηκε η λαοθάλασσα για το ύστατο χαίρε στον σεμνό οσιομάρτυρα της κυπριακής ελευθερίας Θεοδόση Γ. Χατζηθεοδοσίου. Ήταν η μέρα που όταν μαθεύτηκε το γεγονός, πλανήθηκε το ερώτημα : Άραγε οι ήρωες πονάνε; Και η ψυχή τους; Η ψυχή τους βαστάει να σηκώσει όλο αυτό το βάρος της αντρειοσύνης, ωσάν ανεβαίνει ψηλά, στο πάνθεο των ηρώων;

Ελληνίδες, Έλληνες,

«Το χρυσάφι, δοκιμάζεται στη Λυδία Λίθο. Τα διαμάντια στο αμόνι… Η προσήλωση του ανθρώπου σε υψηλούς σκοπούς κι η υπαρξιακή του δύναμη, δοκιμάζονται στις κακουχίες, στις αντιξοότητες, στα μαρτύρια. Το φιλότιμο κι η ανθρωπιά κρίνονται στις μυλόπετρες της ανάγκης και στους καιρούς τους ταραγμένους…».

Η δύναμη του αγωνιστικού πνεύματος αντέχει και σφυροκοπάται. Για αυτό είναι με αισθήματα πραγματικής περηφάνιας, ανυπόκριτου δέους και χρέους, που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, αποδίδοντας τον οφειλόμενο φόρο τιμής, στον ήρωα αγωνιστή της ΕΟΚΑ Θεοδόση Γ. Χατζηθεοδοσίου, ο οποίος παραμένοντας προσηλωμένος στα ιδανικά της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, επέδειξε μοναδική και παραδειγματική αυταπάρνηση μπροστά στα φρικτά βασανιστήρια των Άγγλων αποικιοκρατών.

Αυτός είναι ο λόγος που οι Έλληνες μαχητές της Κύπρου νίκησαν. Με αυτές και άλλες ανάλογες θυσίες γονάτισαν και ταπείνωσαν μια ολόκληρη αυτοκρατορία.

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ είναι διδασκαλείο αρετής, άδολης φιλοπατρίας και ανθρωπιάς. Η ΕΟΚΑ και οι ήρωες αγωνιστές της, ενέπνευσαν τη συμφιλίωση με το θάνατο για την πατρίδα. Την ανιδιοτελή αφοσίωση για τη λευτεριά,, προβάλλοντας το φιλότιμο, την αυτοθυσία και τα ιδανικά μέσα από τις θυσίες των ηρώων μας όπως του Θεοδόση Χατζηθεοδοσίου.

Δίδαξαν το χρέος της μαχητικής συνέπειας έναντι της ιστορίας. Δίδαξαν τους λαούς πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι. Οδηγός και καθοδηγητής εκείvης της λεβεντογενιάς, ήταv o μυστικός χείμαρρος της ψυχής τoυ έθνους μας και η εσωτερική δύναμη της φυλής μας. Αυτή η δύναμη που δημιούργησε το γαλαξία τωv Ελληνικών θαυμάτων μέσα στo στερέωμα της Ιστορίας. Αυτή η ίδια δύναμη που οδήγησε τα άλκιμα νιάτα της Κύπρου μας, vα γράψουν νέες σελίδες ένδοξης Ιστορίας.

Αυτό ήταν, κύριες και κύριοι, το μήνυμα και το δίδαγμα, που μας κατέλειπαν οι ήρωες πρόγονοί μας, αγωνιστές της ελευθερίας, όπως ο ήρωας που σήμερα τιμούμε.

Υπέγραψαν συμβόλαιο ελευθερίας με το αίμα τους, το οποίο αναζητεί ελληνικές ψυχές για να το αναμεταδίδουν και να το συντηρούν μέσα στην πολυτάραχη ζωή και την πορεία του έθνους μας.

Ο Θεοδόσης, από το χωριό Στύλλοι της επαρχίας Αμμοχώστου, γαλουχημένος με το ιδεώδες της αγάπης προς την πατρίδα, διαθέτοντας ανεξάντλητα ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα, εντάχθηκε μαζί με την οικογένειά του στις τάξεις της ΕΟΚΑ από την έναρξη της δράσης της.

Καθόλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του ήταν υπόδειγμα ενάρετου ανθρώπου, αγνού Έλληνα πατριώτη, ακούραστου και ανιδιοτελούς αγωνιστή. Αγαπούσε τη γη της πατρίδας του. Αυτή τη γη που όργωνε και καλλιεργούσε με τα δυο του χέρια σαν γεωργός, ονειρευόμενος την λύτρωση της από τους Άγγλους κατακτητές.

Η ενεργός συμμετοχή και προσφορά του ιδίου και της οικογένειας του στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή του αγώνα για αποτίναξη του αγγλικού ζυγού, αποδείχθηκαν ανεκτίμητες για την Οργάνωση.

Ο Θεοδόσης, πολύτιμο και πρωταγωνιστικό στέλεχος της ΕΟΚΑ, είχε οριστεί υπεύθυνος της περιοχής με πρωταρχικό μέλημα τις επικίνδυνες αποστολές, της απόκρυψης, της μεταφοράς και της μετακίνησης καταζητούμενων.

Το σπίτι της οικογένειας, με τις ακούραστες υπηρεσίες της μητέρας του Ελεγκούς, αποτέλεσε περιφερειακό κέντρο του αγώνα, στο οποίο φιλοξενούνταν τομεάρχες και καταζητούμενοι αγωνιστές απ’ όπου συντόνιζαν και ανέπτυσσαν τη δράση τους.

Το βράδυ της 17^ης του Δεκέμβρη του ‘57, Άγγλοι στρατιώτες περικύκλωσαν το σπίτι του ήρωα, που νωρίς είχε φύγει από το καφενείο του χωριού για να πάει στο σπίτι του. Οι Άγγλοι συνέλαβαν τον Θεοδόση και μέσα στο ίδιο του το σπίτι τον υπέβαλαν σε φρικτά, μέχρι θανάτου, βασανιστήρια.

Ο Θεοδόσης, παρά τα βασανιστήρια, φέροντας βαριά την παρακαταθήκη του παραδείγματος του πατέρα του στα Οκτωβριανά του 1931, πιστός και αφοσιωμένος στον όρκο που είχε δώσει, αρνήθηκε πεισματικά να προδώσει τους συναγωνιστές του.

Στις 3 η ώρα το πρωί της 18^ης Δεκεμβρίου του ‘57 ο λεβεντονιός του χωριού, ο προστάτης της ορφανεμένης από πατέρα οικογένειας του, ο ενθουσιώδης και αφοσιωμένος αγωνιστής, βρέθηκε νεκρός λίγα μέτρα έξω από το σπίτι του.

Ο ήρωας Θεοδόσης Χαζηθεοδοσίου, με την ακαταπόνητη δράση και την ανιδιοτελή προσφορά του, η οποία σφραγίστηκε με το αίμα του, αναδείχθηκε σε φωτεινό παράδειγμα της αγέρωχης και υπερήφανης ψυχής του λαού μας.

Κυρίες και κύριοι,

Η αυτοθυσία των αγωνιστών μας, οι διγενικές αναμετρήσεις στα μαρμαρένια αλώνια της ιστορίας, η εκούσια σπονδή στους αιματόβρεκτους βωμούς της αγωνιζόμενης πατρίδας, αποτελεί δίδαγμα, φάρο και οδηγό που θα διαιωνίζεται με τη ρομφαία της αθανασίας στη μνήμη μας. Αποτελεί αντίλαλο του ελάχιστου χρέους και ηθικής μας υποχρέωσης να διασφαλίσουμε το μέλλον της πατρίδας και των παιδιών μας.

Κρίσιμοι οι καιροί. Βρισκόμαστε μπροστά σε εξελίξεις που δυστυχώς δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε ούτε και να υποβαθμίσουμε.

Η Τουρκία εμμένει στην κλιμάκωση της προκλητικής και επιθετικής της συμπεριφοράς. Παραβιάζει συνεχώς το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας, με τις έκνομες ενέργειές της να στρέφονται εναντίον της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οδηγεί σε αύξηση της έντασης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, προκαλώντας την αντίδραση της διεθνούς κοινότητας, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα Βαρώσια - η πόλη της Αμμοχώστου, που άλλοτε ήταν η προσωποποίηση της ζωής και του φωτός, και που για 47 χρόνια τώρα, απόπνεε την ερήμωση και το σκοτάδι γίνεται για ακόμη μια φορά έρμαιο των άνομων ενεργειών της Τουρκίας.

Κι ενώ η κατοχική Τουρκία δυναμιτίζει την ένταση με την προκλητική της στάση και επιβαρύνει το κλίμα για συνέχιση των συνομιλιών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δηλώνει την αποφασιστικότητά του να προσέλθει σε ένα νέο κύκλο διαπραγματεύσεων, με μοναδικό στόχο την επίτευξη λύσης στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Η τουρκική αδιαλλαξία και προκλητικότητα δεν πρόκειται να μας πτοήσουν από το να παραμένουμε προσηλωμένοι στην επίτευξη λύσης στη βάση των αρχών που έχουμε θέσει. Λύσης που θα αποκαθιστά, στο μέγιστο δυνατό βαθμό, τη συνταγματική και εδαφική διάρρηξη που παράνομα και με τη βία των όπλων προκάλεσε στο νησί η Τουρκία. Λύσης που θα επανενώνει τους θεσμούς και τον λαό μας, με μόνες εγγυήσεις, αυτές της συνδημιουργίας, της ανάπτυξης και της προόδου για Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.

Οι μεγάλες προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας απαιτούν ενότητα για να αποφύγουμε την ναρκοθέτηση του μέλλοντος της πατρίδας μας. Επιτάσσουν να αφήσουμε πίσω μας τα διχαστικά σύνδρομα και τις τραυματικές εμπειρίες του χτες και απαλλαγμένοι από αισθήματα μικροψυχίας και φανατισμού, να συμβάλουμε στην προσπάθεια για την ελευθερία και την επανένωση της πατρίδας μας.

Αυτή είναι η ιστορική μας ευθύνη, έναντι στις απελθούσες και κυρίως στις επερχόμενες γενεές των Ελλήνων της Κύπρου. Συμφιλιωμένοι με το παρελθόν μας και μονιασμένοι για το μέλλον μας, να έχουμε αείποτε φάρο αγωνιστικότητας και έμπνευσης, τους αγώνες και τις θυσίες των ηρώων μας.

Ελληνίδες και Έλληνες,

Σχεδόν 64 χρόνια έχουν περάσει από τη θυσία του ήρωα Θεοδόση Χατζηθεοδοσίου. Του ήρωα της λεβεντομάνας ΕΟΚΑ που στο κάλεσμα της σκλαβωμένης Κύπρου απάντησε «παρών» και έδωσε τη ζωή του θυσία στο βωμό της λευτεριάς.

Η θυσία του είναι συμβόλαιο τιμής για την απελευθέρωση της πατρίδας μας. Ακουμπώντας στη μνήμη του, στο ένδοξο και φωτεινό παράδειγμα του, δίνουμε μπρος τους συγγενείς και φίλους του, την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.

…Άραγε οι ήρωες πονάνε;

«Λέγουν, ότι μες στην ψυχή μάχεται το φως με το σκοτάδι. Όμως σε κάποιους ποτέ δε γίνηκε τέτοιο πάλεμα. Λέγουν ακόμα, πως στο λογισμό του ανθρώπου χορεύουν μυριάδες σκέψεις. Ανακατώνονται μεταξύ τους, ξεμπλέκονται και ξανοίγονται για καθεμιά,, στράτες πολλές».

Μας δίδαξες Θεοδόση πως οι πραγματικοί ήρωες δεν πονάνε. Θυσίες, όπως η δική σου αποτελούν σύμβολα και λάβαρα για τις σύγχρονες μάχες που έχει να δώσει ο λαός μας.

Αιωνία ας είναι η μνήμη σου και η δόξα που σε συνοδεύει ήρωα των Στύλλων.

(ΕΦυς)