13-03-2022 08:59
Με ευλάβεια και σεμνότητα προσήλθαμε στον ιερό αυτό χώρο για να τιμήσουμε με τις προσήκουσες τιμές ένα γνήσιο Έλληνα πατριώτη. Oδηγημένοι από το εθνικό και θρησκευτικό μας χρέος, τελούμε σήμερα το μνημόσυνο, τον ήρωα Δημητράκη Παπαμιλτιάδους που με την ασίγαστη φλόγα του πατριωτισμού και τον ζήλο του για την πατρίδα, θυσιάστηκε στο βωμό της λευτεριάς, προσθέτοντας το όνομά του στο Πάνθεον των ηρώων μας.
Φάρος για τον αντικατοχικό μας αγώνα, ιστορική υπενθύμιση ενότητας και ομοψυχίας, τα εθνικά μνημόσυνα των ηρώων μας αποτελούν, υπόμνηση για επαγρύπνηση επί των εθνικών επάλξεων. Θέλω λοιπόν, να συγχαρώ τον Πρόεδρο και τα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου Αγίας Μαρίνας Ξυλιάτου, αλλά και τους οικείους του, που με την τέλεση του μνημόσυνου του ήρωα Δημητράκη Παπαμιλτιάδους συντηρούν ζωντανή και άσβεστη τη μνήμη του, αλλά διατηρούν ταυτόχρονα και το μήνυμα της αυτοθυσίας και της δύναμης του αγωνιστικού πνεύματος, για να αντλούμε διδάγματα από την ιστορία και να χαράσσουμε το δικό μας δρόμο.
«Τ’ ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται», έγραψε ο ποιητής. Ο Δημητράκης Παπαμιλτιάδους, γαλουχημένος με το ιδεώδες της αγάπης προς την πατρίδα, με ανεξάντλητα ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα, έπεσε στις μάχες της Πάφου στις 9 Μαρτίου του 1964, την ημέρα των 33ων γενεθλίων του. Η συμμετοχή του στις μάχες για την αντιμετώπιση της τουρκικής ανταρσίας του 1963-64, στην πρώτη απόπειρα κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ήταν το τέλος μιας μεγάλης ηρωικής πορείας, η οποία είχε την αφετηρία της στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1955-59.
Γόνος οικογένειας 7 παιδιών, του ιερέα Παπαμιλτιάδη και της πρεσβυτέρας Ελένης από την Αργάκα, μυείται στις επάλξεις της ΕΟΚΑ στις 6 Ιουλίου 1955 και δρα με την ομάδα της Αγίας Μαρίνας Ξυλιάτου μέχρι το τέλος του αγώνα.
Συνεργάστηκε με τους τομεάρχες Ρένο Κυριακίδη, Γρηγόρη Αυξεντίου, Νόνη Εγγράφου, Γιώργο Μάτση, Νίκο Κόσιη και τους αγωνιστές Χαρίλαο Ξενοφώντος, Χαράλαμπο Χ’’ Στυλλή, Ντίνο Δαμιανού, Αντώνη Παπαδόπουλο, Ανδρέα Στυλιανού και Ανδρέα Βενιζέλο. Με ομαδάρχη τον Βενιζέλο και μαζί με άλλους συναγωνιστές κατασκεύασαν στην περιοχή Αγίας Μαρίνας Ξυλιάτου κρησφύγετο, όπου έβρισκαν καταφύγιο αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Η προσφορά του πολυποίκιλη.
Έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες και ενέδρες στον τομέα του, σε μεταφορές και αποκρύψεις ανταρτών, όπλων, βομβών, πυρομαχικών τροφίμων, αλληλογραφίας από και προς τον τομέα Αγίας Μαρίνας Ξυλιάτου μέχρι την Λευκωσία, τον Αγρό, την Πιτσιλιά, την Μαδαρή, τα Καζιβερά, τον Ξερό την Λεύκα. Έλαβε μέρος σε καταδρομικές επιχειρήσεις καθώς και στην παραλαβή και διαφυγή των αγωνιστών Τεύκρου Λοΐζου και Γιαννάκη Επαμεινώνδα, όταν απέδρασαν από τα κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς.
Τον Νοέμβριο του 1958, όταν οι Άγγλοι επέβαλαν τον αυστηρό αποκλεισμό στα χωριά της Πιτσιλιάς, ο Παπαμιλτιάδους με άλλους αντάρτες οργάνωσε επιχειρήσεις αντιπερισπασμού με ενέδρες και ανατινάξεις στις περιοχές Περιστερώνας, Βυζακιάς, στα Γεφύρια Λαγουδερών και Παναγιάς Πιτσιλιάς αποκαθιστώντας την απρόσκοπτη διακίνηση της αλληλογραφίας, αλλά και των διαταγών του αρχηγού Διγενή προς τους τομεάρχες.
Λίγοι αγωνιστές είχαν μια ανάλογη ανιδιοτελή προσφορά σε τόσο πολλούς διαφορετικούς τομείς στον απελευθερωτικό αγώνα, όσο ο ήρωας Δημητράκης Παπαμιλτιάδους.
Με την λήξη του αγώνα ο Δημητράκης επέστρεψε στην Αργάκα όπου το 1962 πρωτοστάτησε στη διοργάνωση και εκπαίδευση μυστικών ομάδων προστασίας της πατρίδας Κυπριακής Δημοκρατίας από την τρομοκρατική τουρκική οργάνωση Τ.Μ.Τ.
Κατά το ξέσπασμα της τουρκικής ανταρσίας, την περίοδο Δεκεμβρίου 1963 – Μαρτίου 1964, ο Παπαμιλτιάδους ήταν από τους πρώτους που προσέτρεξε να προασπίσει το νόμιμο κυπριακό κράτος. Ορκίσθηκε ως ειδικός αστυνομικός και συμμετείχε στην οργάνωση ομάδας μαχητών, καθώς και στην κατασκευή αυτοσχέδιων τεθωρακισμένων. Ιδιαίτερη αγωνιστικότητα και ανδρεία επέδειξε στις ένοπλες συγκρούσεις της Πόλης Χρυσοχούς, στα Κόκκινμα αλλά και την Αντρολύκου. Με δικές του ριψοκίνδυνες ενέργειες, κατάφερε να ελευθερώσει από τους Τουρκοκύπριους της Μακούντας όλους τους Ελληνοκύπριους ομήρους, που εργάζονταν στον υδατοφράκτη Αργάκας – Μακούντας συμβάλλοντας στη συνέχεια στη συμφιλίωση και συνεργασία των δυο κοινοτήτων.
Την αποφράδα μέρα της 9ης Μαρτίου του 1964 ο Παπαμιλτιάδους λαμβάνει μέρος στη μάχη της Πάφου. Μαζί με τους συναγωνιστές του, κινείται με αυτοσχέδιο τεθωρακισμένο και προελαύνουν προς την τουρκική συνοικία. Καθ΄οδόν συναντούν τον συναγωνιστή τους ήρωα Κώστα Καρνάβαλο ο οποίος τραυματισμένος καλεί σε βοήθεια. Ο Παπαμιλτιάδους στην προσπάθειά να μεταφέρει τον τραυματία συναγωνιστή του, δέχεται τούρκικα βλήματα οπλοβομβίδας.
Ο αμόλυντος, ο ιδεολόγος, ο εύτολμος, και ελληνόψυχος Δημήτρης Παπαμιλτιάδους παραδίδει το πνεύμα του άφθαρτο στο βωμό της Ελευθερίας, αφήνοντας πίσω τη γυναίκα του Βαρβάρα Αναστάση και έξι ορφανά παιδιά.
Στα στενά της Πάφου ολοκληρώθηκε μια μακρά ηρωική πορεία υπηρεσίας και προσφοράς του Δημητράκη Παπαμιλτιάδους προς την πατρίδα.
Ενός υποδειγματικού οικογενειάρχη, που με μοναδικό εφόδιο τη δύναμη της ψυχής του στάθηκε αγέρωχα μπροστά στον εχθρό δοξάζοντας την πατρίδα και το έθνος.
Ενός αγωνιστή της ελευθερίας που με την θυσία του σφράγισε την ακαταπόνητη δράση και την ανιδιοτελή προσφορά του, αναδεικνύοντας αγέρωχη και υπερήφανη ψυχή του λαού μας.
Ελληνίδες και Έλληνες,
O Δημήτρης Παπαμιλτιάδους συγκαταλέγεται στους ήρωες που την κρίσιμη ώρα επέλεξαν την αναμέτρηση με τον θάνατο. Με ηρωισμό, και λεβεντιά, έμπρακτα δίδαξε πως «θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία».
Η αυτοθυσία των αγωνιστών μας, οι διγενικές αναμετρήσεις στα μαρμαρένια αλώνια της ιστορίας, η εκούσια σπονδή στους αιματόβρεκτους βωμούς της αγωνιζόμενης πατρίδας, αποτελεί δίδαγμα, φάρο και οδηγό που θα διαιωνίζεται με τη ρομφαία της αθανασίας στη μνήμη μας. Αποτελεί αντίλαλο του ελάχιστου χρέους και ηθικής μας υποχρέωσης να διασφαλίσουμε το μέλλον της πατρίδας και των παιδιών μας.
Όμως οι θυσίες και αγώνες των ηρώων μας παραμένουν ακόμα αδικαίωτοι. Ο λαός μας δυστυχώς εξακολουθεί εδώ και 48 σχεδόν χρόνια να βιώνει τις παρενέργειες του μιάσματος της κατοχής. Σαράντα οκτώ χρόνια συμπληρώνονται μετά το συνεχιζόμενο έγκλημα σε βάρος της πατρίδας μας. Σαράντα οκτώ χρόνια και συνεχίζουμε να επιδιώκουμε την επίτευξη μίας λύσης, η οποία θα βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με τις αρχές και τις αξίες της ΕΕ και τα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Μιας λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που θα είναι βιώσιμη και πρωτίστως λειτουργική. Που θα επανενώνει τον λαό και τη μοιρασμένη μας πατρίδα και θα την απαλλάσσει από την απαράδεκτη κρατούσα κατάσταση, μετεξελίσσοντας την σε ένα σύγχρονο κράτος που θα εγγυάται την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα.
Παρά τις προσπάθειες του Προέδρου της Δημοκρατίας για πρόοδο στο Κυπριακό και επάνοδο στις συνομιλίες, η Τουρκία εμμένει στην κλιμάκωση της προκλητικής και επιθετικής της συμπεριφοράς. Το διεθνές πεδίο και οι τραγικές εξελίξεις με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, παρουσιάζουν για ακόμη μια φορά την Τουρκία ως τον επιτήδειο καιροσκόπο που εκμεταλλεύεται τις συγκυρίες και ανευρίσκει τη χαραμάδα για να «βολέψει» τους φιλόδοξους σχεδιασμούς της και να επωφεληθεί πολλαπλώς. Αναλαμβάνει τον ρόλο του ισορροπιστή και πρόθυμου δούρειου ίππου της μίας πλευράς έναντι της άλλης συνεχίζοντας το «βάδην» στο δρόμο του παραλογισμού.
Παραλογισμού, κύριες και κύριοι, αφού φτάσαμε στο σημείο να παρακολουθούμε την κατοχική Τουρκία να καλεί τις δύο χώρες, Ρωσία και Ουκρανία, να σταματήσουν τον πόλεμο και να συμβάλουν στην παγκόσμια ειρήνη, αγνοώντας την δική της εισβολή στην Κύπρο το 1974, τις εικόνες φρίκης και θηριωδίας που άφησε πίσω του ο «Αττίλας» και το συνεχιζόμενο έγκλημα σε βάρος της μικρής πατρίδας.
Ενός παραλογισμού, που φέρει την Τουρκία να μην διστάζει να καλεί ακόμα και την ίδια την ΕΕ παραλληλίζοντας την περίπτωση της Ουκρανίας, με το δικό της αίτημα για ένταξη στην ΕΕ. Και αυτό τη στιγμή που η ίδια σαν υποψήφια για ένταξη χώρα, αλλά και ως κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ, επιλέγει συνειδητά να μην ευθυγραμμίζεται με αποφάσεις και υποχρεώσεις που απορρέουν από σειρά συμφωνιών και δεσμεύσεων.
Και ενώ οι σειρήνες ηχούν στην Ουκρανία, η Κύπρος ξαναθυμάται τον εφιάλτη της τουρκικής εισβολής του 1974 και τον «ιστορικό παραλληλισμό» με τα όσα σήμερα συμβαίνουν εν έτη 2022: εισβολή, παράνομη κατοχή και παραβίαση θεμελιωδών αρχών του Διεθνούς Δικαίου όπως κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα.
Και οι ραγδαίες εξελίξεις στο ουκρανικό μας αγγίζουν. Ο συνεκδοχικός συνειρμός του πολέμου, της προσφυγιάς, της απώλειας, είναι έννοιες βαθιά ριζωμένες στη μνήμη του Κυπριακού λαού που ανακαλούνται με τα τραγικά γεγονότα στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Η Κύπρος και ο λαός της, που ήταν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το πρώτο θύμα ξένης εισβολής και παραβίασης του διεθνούς δικαίου σε ευρωπαϊκό έδαφος το 1974, δεν μπορεί παρά να επιδεικνύει απτή αλληλεγγύη και υποστήριξη στον ουκρανικό λαό και να καλεί σε άμεση διασφάλιση της κατάπαυσης του πυρός προκειμένου να τερματιστεί η τραγική απώλεια αθώων ζωών.
Ζητούμε ακόμα τον τερματισμό της παραβίασης της κυριαρχίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του εξαναγκασμού του Ουκρανικού λαού να προσφυγοποιηθεί.
Η κυβέρνηση και ο λαός μας καταδικάζουμε ανεπιφύλακτα την Ρωσική εισβολή και στεκόμαστε έμπρακτα με όλες μας τις δυνάμεις στο πλευρό του δοκιμαζόμενου Ουκρανικού λαού.
Ελληνίδες, Ελληνες,
Το σημερινό μνημόσυνο είναι ευκαιρία για να σταθούμε με περίσκεψη απέναντι στην τραγικότητα των στιγμών και να προσμετρήσουμε τις ιστορικές μας ευθύνες. Είμαστε καταδικασμένοι από την Ιστορία και εντεταλμένοι από τους προγόνους μας, αλλά και υποχρεωμένοι απέναντι στις μέλλουσες γενεές, να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.
«Ή ζωντανός ή πεθαμένος, όμοια μιλάς και φέγγεις», ήρωα Δημητράκη Παπαμιλιτάδους, γιατί όπως είχε γράψει και ο Αριστοφάνης, «τους ήρωες δεν τους βρίσκεις ποτέ στο σκοτάδι». Η παραδειγματική και αξιοθαύμαστη μαχητικότητα σου παραδίδεται σε εμάς, μέσα από τη μνήμη και την θυσία σου, ως παρακαταθήκη. Θα τη φυλάττουμε και θα τη μεταλαμπαδεύουμε στις επόμενες γενεές, για να θυμίζουν το χρέος.
Το χρέος προς εσένα, το χρέος στην πατρίδα αλλά και προς τις επόμενες γενιές.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σου ήρωα Δημητράκη Παπαμιλτιάδους.
(ΕΦυς)