Με βαθιά συγκίνηση μαζευτήκαμε σήμερα για να τιμήσουμε και να μνημονεύουμε τους πεσόντες της κοινότητας της Αγίας Βαρβάρας, αλλά και για να αναπέμψουμε δέηση για τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων.
Αποτίουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στους αγωνιστές που θυσιάστηκαν για την πατρίδα κατά τη βάρβαρη τούρκικη εισβολή του 1974, αναγνωρίζοντας την τεράστια εθνική προσφορά τους. Στους επτά άνδρες, οι οποίοι έπεσαν ηρωικά εκείνο το μαύρο καλοκαίρι: τον Αντρέα Σπανό, τα δυο αδέλφια Νίκο και Σταύρο Χατζηνικολή, τον Κώστα Παπουτσή, τον Δημήτρη Παντέλα Τζιρκάκα, τον Ανδρέα Χατζηγιακουμή και τον Πρόδρομο Χρυσοστόμου.
Ο ήρωας στρατιώτης Ανδρέα Σπανός γεννήθηκε το 1955. Κατατάγηκε στο 231 Τάγμα Πεζικού της Εθνικής Φρουράς. Η ημέρα της 20ής Ιουλίου 1974 τον βρίσκει στο φυλάκιο «Αετοφωλιά», κάτω από τον Άγιο Ιλαρίωνα. Εθελοντικά ενισχύει τριμελή ομάδα που επιχειρεί να ανακόψει τους Τούρκους εισβολείς και τραυματίζεται θανάσιμα με εχθρική οπλοβομβίδα. Τα οστά του ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DΝΑ χρόνια μετά, και τον Μάη του 2003 ετάφη στα χώματα της γενέτειράς του, Αγίας Βαρβάρας.
Ο Νίκος Χατζηνικολή, γέννημα του 1953, κατατάσσεται με τον βαθμό του Λοχία στον Λόχο Βαρέων Όπλων της Εθνικής Φρουράς το 1972. Ενώ ανάμενε την απόλυσή του, τον Ιούλιο του 1974 παραμένει για να προσφέρει στην ΕΛΔΥΚ την ανεκτίμητη βοήθειά του. Στις 16 Αυγούστου έμελλε να γραφτεί ο επίλογος της ζωής του, παίρνοντας θέση στο πάνθεο των ηρώων.
Ο έφεδρος καταδρομέας Σταύρος Χατζηνικολή, ο μεγάλος αδελφός του Νίκου γεννήθηκε το 1950. Τέσσερις μέρες μετά την έναρξη της εισβολής, κατετάγη στην 33η Μοίρα Καταδρομών. Κατόπιν διαταγής, οπισθοχωρεί από το ύψωμα της Άσπρης Μούττης με άλλους τρεις συναγωνιστές του, με κατεύθυνση το Δίκωμο. Έκτοτε αγνοείτο η τύχη του μέχρι και τον Μάη του 2011, οπότε τα οστά του ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA. Ο ήρωας ετάφη μαζί με τον αγαπημένο του αδελφό Νίκο και τους γονείς του, οι oποίοι έφυγαν με την πικρή άγνοια για την τύχη των δύο αγαπημένων παιδιών τους.
Τον Κώστα Παπουτσή, γέννημα του 1945, τον καλούν οι σειρήνες της εισβολής σε καθήκον στο Νέο Χωριό Κυθρέας. Στην πρώτη γραμμή στην περιοχή της Κερύνειας, δίνει θαρραλέα άνιση μάχη με τον κατακτητή. Μαζί με τον συγχωριανό του Δημήτρη Παντέλα, οι Τούρκοι τους περικυκλώνουν και τους συλλαμβάνουν στο χωριό Άγιος Γεώργιος Κερύνειας. Έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη τους. Τα οστά του Κώστα ανευρέθηκαν με τη μέθοδο DNA και ετάφη με τιμές ήρωα τον Νοέμβριο του 2017.
Ο ήρωας στρατιώτης Δημήτρης Τζιρκάκα, γεννήθηκε το 1954. Το 1972 κατετάγη στην Εθνική Φρουρά, και η εισβολή τον βρίσκει στην πρώτη γραμμή, να αγωνίζεται με αυτοθυσία μαζί με τον συγχωριανό του Κώστα Παπουτσή. Τα οστά τους εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο και ενταφιάστηκε τον ίδιο μήνα, τον Νοέμβριο του 2017.
Ο Ανδρέας Σπύρου Χ’ Γιακουμής γεννήθηκε στην Κυθραία το 1954, αλλά ετάφη στα χώματα εδώ, της Αγίας Βαρβάρας. Στις 23 Ιουλίου 1974, και ενώ ήταν στο Κεφαλόβρυσο της Κωμόπολης Κυθραίας, επιβιβάστηκε εθελοντικά σε αυτοκίνητο με στρατιώτες των ΛΟΚ που μετέφερε τραυματίες σε νοσοκομεία. Η τύχη του αγνοείτο μέχρι τον Ιούλιο του 2007, οπότε και ανευρέθηκαν τα οστά του στο Καζαφάνι Κερύνειας σε ομαδικό τάφο.
Ο Πρόδρομος Χρυσοστόμου από το χωριό Κουτσοβέντη, γεννήθηκε το 1946. Κατατάγηκε έφεδρος στο 306 Τ.Π., στο Νέο Χωριό Κυθρέας. Μαζί με συμπολεμιστές του, στις 22 Ιουλίου οδηγήθηκε έξω από την Κερύνεια, στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Μετά την άνιση μάχη και οπισθοχώρηση των στρατιωτών σε στρατόπεδο κοντά στο Γ.Σ. Πράξανδρος, η τύχη του παρέμεινε αδιευκρίνιστη για 36 ολόκληρα χρόνια. Κηδεύτηκε τον Μάρτιο του 2010 στην Αγία Βαρβάρα, όπου κατέληξε η οικογένεια του μετά την εισβολή.
Εδώ και 49 χρόνια αγνοείται ακόμα η τύχη τριών ηρωικών παλληκαριών της Αγίας Βαρβάρας: του Κωστάκη Ισιδώρου, του Αντωνάκη Κεζαρίδη και του Χριστόδουλου Λοϊζου Τούμπα.
Ο Κωστάκης Ισιδώρου γεννήθηκε στην Αγία Βαρβάρα το 1954. Η τουρκική εισβολή τον βρίσκει ως έφεδρο, στο κατεχόμενο χωριό Πεντάγια. Οι Τούρκοι, παρά την εκεχειρία, παραβιάζουν τα συμφωνηθέντα, και από τις 6 Αυγούστου οι οικείοι του προσμένουν τη διακρίβωση της τύχης του.
Αγνοούμενος είναι και ο έφεδρος στρατιώτης Αντωνάκης Κεζαρίδης, από τον Φαρμακά, γέννημα του 1950. Τρέχει με το πρώτο κάλεσμα της πατρίδας για να αντιμετωπίσει τον κατακτητή. Συνελήφθη από τους Τούρκους και έκτοτε παραμένει αγνοούμενος.
Ο έφεδρος καταδρομέας Χριστόδουλος Τούμπα, του 1949 από την Αγία Βαρβάρα, λαμβάνει μέρος στις μάχες της Λαπήθου και του Καραβά. Η 13η Αυγούστου ήταν η τελευταία ημέρα που είδε την οικογένειά του.
Πέρασε κοντά μισός αιώνας από το καλοκαίρι του 1974 και ο στόχος μας παραμένει αμετάθετος: η απαλλαγή από την παράνομη τουρκική κατοχή και η επίτευξη μιας βιώσιμης και λειτουργικής λύσης εντός του πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών. Μιας λύσης που θα επανενώνει το νησί μας και τον λαό μας και θα δημιουργεί συνθήκες ειρήνης και ευημερίας για όλους τους νόμιμους κατοίκους του.
Η επανέναρξη των συνομιλιών αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα του Πρόεδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Χριστοδουλίδη, ο οποίος συνεχίζει να υπενθυμίζει ότι η παρούσα κατάσταση πραγμάτων, δεν μπορεί να αποτελεί τη λύση του Κυπριακού, και πως η πάροδος του χρόνου δημιουργεί νέα τετελεσμένα, απομακρύνοντας ακόμη περισσότερο την προοπτική επίλυσης.
Παρά τις απαράδεκτες ενέργειες, στις οποίες προβαίνει η τουρκική και τουρκοκυπριακή ηγεσία, τις οποίες καταδικάζει η διεθνής κοινότητα και οι οποίες υποσκάπτουν την προσπάθεια για αναζωογόνηση των διαπραγματεύσεων, οι δικές μας προσπάθειες συνεχίζονται ακούραστα.
Μέσα από σειρά πρωτοβουλιών και επαφές που πραγματοποιεί, τόσο εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας, όσο και με εταίρους μας διεθνώς, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στοχεύει στην ενεργότερη εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για άρση του αδιεξόδου που προκαλεί η τουρκική αδιαλλαξία.
Στόχος είναι η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή πλευρά να προσέλθουν στις διαπραγματεύσεις, μέσα σε μια θετική ατζέντα, αμοιβαίου οφέλους. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι απαραίτητο να αποφευχθούν νέες προκλήσεις, εντάσεις και τετελεσμένα τόσο επί του εδάφους, και κυρίως στα Βαρώσια.
Η απόδοση τιμής σε αυτούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία της Κύπρου αποτελεί ανεξόφλητο και επιτακτικό χρέος για όλους εμάς.
Πρέπει και οφείλουμε να επιδείξουμε αγωνιστικό πνεύμα, πίστη στα δίκαιά μας και ενότητα. Είναι απαραίτητο να συστρατευτούμε, αφήνοντας στην άκρη μικρότητες και πάθη, στοχεύοντας στην επανένωση της Κύπρου και του λαού της, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Αυτό είναι το χρέος και η οφειλή μας.
Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα που θα συνοδεύει τους ήρωες της Αγίας Βαρβάρας. Ενώνουμε τις ευχές μας και αναπέμπουμε δέηση για τη διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας και προσευχόμαστε για την επιστροφή των προσφύγων μας στα χώματα που τους ανέθρεψαν.