2.2.3 ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ

ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ


Ο περί της Ευρωπαϊκής Σύμβασης – Πλαίσιο για Διασυνοριακή Συνεργασία μεταξύ Τοπικών Κοινοτήτων ή Αρχών και περί Συναφών Πρωτοκόλλων (Κυρωτικός) Νόμος .
(Σύμβαση της Μαδρίτης)


Η Σύμβαση έχει σκοπό να διευκολύνει και να ενθαρρύνει τη συνεργασία και τη σύναψη διασυνοριακών και διεδαφικών συμφωνιών μεταξύ τοπικών και περιφερειακών αρχών των συμβαλλομένων μερών, στο πλαίσιο των αντίστοιχων αρμοδιοτήτων τους. Οι συμφωνίες αυτές μπορούν να καλύπτουν την αστική, αγροτική, ή περιφερειακή ανάπτυξη, την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση των δημοσίων υπηρεσιών, κλπ.., και μπορεί να περιλαμβάνουν τη δημιουργία διασυνοριακών / διεδαφικών ενώσεων ή κοινοπραξιών μεταξύ των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών.

Σχετική είναι η Σύσταση της Επιτροπής Υπουργών του ΣτΕ, από την οποία ζητήθηκε συνεχής δράση προκειμένου να αρθούν σταδιακά τα κάθε είδους εμπόδια-διοικητικά, νομικά, πολιτικά ή ψυχολογικά-που παρακωλύουν την ανάπτυξη διασυνοριακών και διεδαφικών συνεργασιών..
Για να καταστεί δυνατή αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκύπτουν από τα διαφοροποιημένα νομικά και συνταγματικά συστήματα μεταξύ των μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, η Σύμβαση καθορίζει και προτείνει ορισμένα μοντέλα συμφωνιών, που μπορούν να υιοθετηθούν τόσο από τις τοπικές και περιφερειακές αρχές, όσο και από τα ίδια τα κράτη, παρέχοντας τη δυνατότητα επιλογής, έτσι ώστε να αντιμετωπίζονται καλύτερα οι ιδιαιτερότητες της κάθε περίπτωσης, με βάση τις παρουσιαζόμενες ανάγκες.

Με βάση τις πρόνοιες της Σύμβασης, τα συμβαλλόμενα μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να αναζητήσουν τρόπους για την κατάργηση των εμποδίων στη διασυνοριακή και διεδαφική συνεργασία και να προσπαθήσουν να διασφαλίσουν στις Αρχές που εμπλέκονται σε διεθνή συνεργασία όλες τις διευκολύνσεις που θα απολάμβαναν σε ένα καθαρά εθνικό πλαίσιο.

Το Πρόσθετο Πρωτόκολλο διευκρινίζει ότι οι προωθούμενες συνεργασίες διέπονται από το εθνικό δίκαιο των Συμβαλλομένων Μερών το οποίο και δεν επηρεάζουν και καθορίζει τη δυνατότητα σύστασης σωμάτων διασυνοριακής συνεργασίας με ή και χωρίς νομική προσωπικότητα. Στην περίπτωση που διαθέτει νομική προσωπικότητα μπορεί να είναι οντότητα δημοσίου , ή και ιδιωτικού δικαίου και θα λειτουργεί με βάση το δίκαιο του Συμβαλλόμενου Μέρους στο οποίο βρίσκεται η έδρα του, καθώς και το Καταστατικό του. Χρηματοδοτείται από τους Προϋπολογισμούς των εμπλεκομένων Τ.Α. και μπορεί να έχει έσοδα από υπηρεσίες που προσφέρει.
Το 2ο Πρωτόκολλο εισάγει τον όρο της «διεδαφικής» συνεργασίας, πέραν της «διασυνοριακής», με γειτονικές, δηλαδή, αρχές, άλλων κρατών, επεκτείνοντας το φάσμα συνεργασιών και σε μη γειτονικές, οι οποίες έχουν κοινά συμφέροντα, αίροντας οποιουσδήποτε γεωγραφικούς περιορισμούς.
Τέλος, το Τρίτο Πρωτόκολλο καθορίζει τη δυνατότητα σύστασης και λειτουργίας των λεγόμενων «Ευρωπεριφερειακών Ομάδων Συνεργασίας», οι οποίες είναι νομικά πρόσωπα των οποίων η λειτουργία διέπεται από το δίκαιο του κράτους μέλους, όπου βρίσκεται η έδρα του και σ’αυτό μπορούν να μετέχουν πέραν των Τ.Α., τα ίδια τα κράτη μέλη, αλλά και άλλα νομικά πρόσωπα, στη βάση καθορισμένων κριτηρίων και προϋποθέσεων.

Πίσω στην προηγούμενη σελίδα